در اصطلاح فنی به دو طناب،کنف یا … که به هم تابیده شده باشد،کابل می گویند.
این اصطلاح در صنعت های مختلف کاربرد مختلفی نیز دارد،مثلا در کشتیرانی از نگه داشتن کشتی،در مکانیک برای جا به جا کردن اجسام حجیم و سنگین و…
اما بیشترین کاربرد از کابل در صنعت برق به عنوان انتقال دهدنده ی انرژی الکترونیکی میباشد.

اولین بار کشتیرانان، سال 1830 از کابل به عنوان ابزار کاری خود استفاده میکردند.هم زمان با استفاده از کابل آن ها نیز برای ارتباطات تلگرافی نیز با طریق قرار دادن فولاد نیز استفاده میکردند.
البته اکثر استفاده از کابل در آن زمان در کشتیرانی برای استفاده های دیگری بود.اما با پیشرفت علم و نارسانایی بودن فولاد برای اولین بار اصطلاح سیم به کار گرفته شد و هادی آن مس بود.اما این سیم ها در آن زمان بدون عایق بودند و با فراگیر شدن صنعت برق ،خطرات ناشی از برق گرفتگی نیز زیاد شد

اولین بار درقرن 20 کابل هایی با عایق تولید شد،اما عدم دانش کافی از عایق کردن آنها باعث برق گرفتگی و آتش سوزی هایی در آن زمان شد.در آن زمان از کنف بیشتر به عنوان عایق استفاده میکردند.تا اینکه راه حلی بسیار مناسب برای روکش کابل ها جایگزین کنف شد.این عایق پی وی سی بود که تا به امروز هم به عنوان اکثر عایق های سیم و کابل های تولید شده به کارگرفته میشود.
با گذشت زمان و پیشرفت تکنولوژی دیگر تولید کنندگان قادر به رشته کردن مس شدند.در آن زمان کارخانجات قادر به تولید کابل های رشته ای (افشان) و خشک (مفتول) شدند،که هر کدام کارآیی خاص خود را دارند.

در این میان میتوان نام شرکت های کابل جنرال،ساپوریال،نگزنس و … را به عنوان اولین تولید کنندگان در این زمینه نام برد.
هم اکنون با گذر زمان و فراگیر شدن امکانات شاهد تولید انواع کابل ها در کیلو ولت های مختلف از 1،6،11،20،33،… هستیم.
خوشبختانه تولید کنندگان کشور ما نیز در این زمینه جایگاه مناسبی در این صنعت بزرگ دارند،کارخانجاتی چون کابل ابهر،سیمکو،الکتریک خراسان و … از جمله تولید کنندگان بسیار خوب این صنعت میباشند که امروزه شاهد صادرات محصولات تولیدی این کارخانجات به کشور های همسایه هستیم.

این مقاله در حال کامل شدن است و ادامه دارد…